- 9 -
1419 (6. września).
KonradKonrad IV. Starszy (Oleśnicki), biskup wrocławski w l. 1417 – 1447, książę oleśnicki w l. 1412 – 1416, następnie samodzielny pan na Kątach Wrocławskich, Bierutowie, Prudniku i Sycowie Oleśnicki i biskup wrocławski w sprawie majątku Kąty Wrocławskie.
— Conradus dei gracia episcopus Wratislaviensis dux Slezie et dominus Canthenensis et Wartinbergensis terrarum zobowiązał się z przychodów z Kątów Wrocławskich, za zgodą swoich braci . . prelatis . . canonicis ecclcsie et capitulo nostris Wrat. stipulando et recipiendo pro se ecclesia et capitulo Wrat. supradictis necnon . . episcopo Wrat. pro tempore existenti et eorum legitimis successoribus odsprzedać wrocławskiej kapitule roczne czynsze za kwotę 700 grzywien groszy praskich. W przypadku, gdyby by biskup Wacław zmarł wcześniej, zanim zaciągnięte długi zostały by spłacone, zobowiązuje się do tego, że wszystkie obecne przychody ex reservatione et provisione apostolice sedis dotyczące, pozostawione zostaną tejże kapitule.
We wstępie swym objaśnia on, że przychody diecezji przy jego promocji na biskupa po rezygnacji z tego stanowiska przez jego wuja WacławaWacław II. Legnicki, w l. 1364 – 1409 nominalny książę legnicki, w 1409 – 1413 faktyczny, biskup lubuski w l. 1378 – 1382 i wrocławski 1382 – 1417, zarazem książę nysko – otmuchowski. W r. 1417 papież Marcin V. przyjął jego dymisję, quod redditibus et proventibus per sedem apostolicam pro dicto domino nostro Wenceslao episcopo et ipsius sustentacione necessaria reservatis deductis nobis modicum huiusmodi reddituum proventuum ad mensam ipsius nostre Wratislaviensis ecclesie spectancium pro nostris et dicte nostre ecclesie oneribus necessariis relevandis attenus poterat derivari seu desultare, et eo non obstante integram taxam ipsius ecclesie pro annata sive communi servicio camere apostolice et collegio s. Rom. ecclesie cardinalium solvere nos oportet, propter quorum eciam reddituum et proventuum diminucionem nedum annatam sive commune servicium huiusmodi, ad cuius utique integram solucionem ipsi camere ac collegio dominorum cardinalium tenemur astricti, solvere ac prestare verum eciam propter varias gwerras hostilitates ac lites, quas nonnulli duces barones milites et vasalli cum eorum fautoribus conspiratoribus et adherentibus nobis et dicte nostre ecclesie inferre sunt machinati et irrogare cottidie moliuntur, diversis indigenciis et necessitatibus adeo circumsepti sumus, quod negocia ipsius ecclesie gerere et onera nobis et ipsi ecclesie incumbencia alitor quam per vendicionem subscriptorum reddituum et proventuum ad dictam nostram ecclesiam spectancium nequeamus quolibet supportare nostrisque consulere indigenciis necessatibusque providere. Et quia (nostrum) capitulum in generali capitulo 1419 post festum decollacionis s. Johannis baptiste celebrato . . . . . . .Dziura w dokumencie consenserunt, ut ultra certos redditus et proventus ad ipsas ecclesiam et mensam nostram episcopalem Wrat. spectantes usque ad summam 800 marc. gross. Prag. alias per nos obligates de redditibus et proventibus ipsius nostre ecclesie adhuc usque ad summam pecuniarum trium milium marcarum grossorum monete et numeri prescriptorum obligare et vendere sub reemcionis titulo valeamus pro huiusmodi annata sive communi servicio exsolvendis et ipsius nostre ecclesie hostibus propulsandis aliisque dicte nostre ecclesie negociis utiliter procurandis seu exercendis — ne igitur etc. Sprzedał więc Kąty Wrocławskie.
Actum et datum Wratislavie a. a nativitate d. millesimo quadringentesimo decimo none die sexta mensis Septembris presentibus honorabilibus strennuo et validis viris dominis Heinrico (Grumpach)W tym miejscu dziura w dokumencie canonico Glogavie maiorisGłogów, niem.: Groß-Glogau procuratore ecclesie nostre Wratislaviensis , Joseph arcidyacono LegnicensiLegnica, Laurencio Roraw milite marschalchco, Nicolao Medigaw et Francisco Hugewicz nostris fidelibus testibus ad premissa.
Lehns- und Besitzurkunden Schlesiens und seine einzelne Fürstenthümer im Mittelalter. Herausgegeben von Dr. C. Grünhagen und Dr. H. Markgraf. Erster Theil. Leipzig 1881.